Dorota Kleszcz

Performance ‘‘Teoria tworzenia’’ jest audiowizualnym projektem zainspirowanym literaturą filozoficzną dotyczącą estetyki sztuki, a w szczególności opartym na analizie teoretycznej procesu tworzenia. Dorota Kleszcz interpretuje tę problematykę poczynając od zagadnienia pierwotnej koncepcji i kończąc na realizacji dzieła. Artystka wykorzystuje w performance różnorodne środki przekazu, na początku media cyfrowe i wraz z rozwijającym się procesem analizy, przechodzi na fizyczny sposób ekspresji. Apoteozą analizy procesu twórczego jest końcowe efemeryczne dzieło, składające się ze strzępów obrazów, dźwięków oraz różnych elementów scenicznych. Dzieło to symbolicznie nawiązuje do wizji twórczej i jednego z najważniejszych elementów stymulujących twórczość jakim jest natchnienie. ‘‘Teoria tworzenia’’ wraz z projektem ‘‘The last part of The Garden of Earthly Delights’’ zrealizowanym w 2011 roku, rozpoczynają serię realizacji luminescencyjnych z użyciem promieni UV. Substancja fluorescencyjna, c

Przyczyny: Trudne warunki życia na ziemi ojczystej, brak zaufania do systemu, opieki zdrowotnej, brak pracy, perspektyw na przyszłość i ogólna bieda. Akcja ta odnosi się do sytuacji politycznej i socjalnej w Polsce, kraju opuszczonego przez artystkę w 2003r. Akcja toczy się w małym pomieszczeniu. Jest to historia młodej dziewczyny czekającej na swój pierwszy bal. Ten uroczysty wieczór zaplanowany wraz z ukochaną osobą, symbolizujący wejście w dorosłe życie, okazuje się olbrzymią katastrofą. Mężczyzna nie pojawia się, młoda kobieta cierpliwie czeka z nadzieją na jego przyjście, przygotowując się i bezustannie upiększając. W tym oczekiwaniu dodaje sobie odwagi popijając alkohol i doprowadzając się do stanu kompletnego oszołomienia. To oczekiwanie jest przerwane piosenką La chanson d’Hélène pochodzącej z filmu ‘‘Les choses de la vie’’ zinterpretowanej przez Dorotę Kleszcz w aranżacji muzycznej Christophe Demarthe. W performance zostały użyte fragmenty audycji z polskiego radia, zapis audi

"Życie jest związkiem funkcji które przeciwstawiają się śmierci." Xavier Bichat Dwie przestrzenie, psychologiczna i fizyczna gdzie człowiek symbolizuje centrum świata (axis mundi), są niezbędne do przeżycia i definiują to co nazywamy przestrzenią witalną. Odmienia się ona poprzez rożne normy i koncepcje psychologiczne. Jeśli jakieś zwierzę lub człowiek zauważa swoją przestrzeń witalną zmniejszającą się poniżej jego własnych kryteriów, pojawiają się problemy dotyczące przetrwania lub konflikty psychologiczne. Relacje i reakcje dwóch bytów modyfikują się kiedy jeden z pośród nich wchodzi w przestrzeń witalną drugiego osobnika. Może się to ujawnić poprzez wzmożoną agresywność lub odrzucenie. Raporty socjalne, które są zachowane pomiędzy dwoma osobami, w splecieniu się ich przestrzenii witalnych, bedą mniej lub więcej tolerowane, zaakceptowane lub odrzucone. W psychologii, przestrzeń życiowa jest generalnie złożona z trzech przestrzeni skoncentrowanych i wyśrodkowanych wokół czło