Dorota Kleszcz

Zone jest wizualnym i dźwiękowym eksperymentem, który w sposób konceptualny wykorzystuje schemat filmu pełnometrażowego. Artyści prowokują zmiany poszczególnych sekwencjii filmu nadając mu nowy kierunek i tworząc na żywo przestrzenie multimedialne tak jakby był to laboratoryjny eksperyment dotyczący zmysłów. Tematyka “Zone” kręci się wokół psychoz człowieka w urbanistycznym otoczenu społeczeństwa informatycznego oraz wokół problemów związanych z przyspieszeniem technologicznym. Sekwencje dźwiękowe pochodzą z różnych zródeł cyfrowych wcześniej zarejestrowanych i zestawionych z obrazem, inne są generowane na żywo przy pomocy komputerów i gitary elektrycznej, przekształcone lub zsyntetyzowane analogowo lub cyfrowo. Koncepcja i realizacja : Dorota Kleszcz, François Ronsiaux Muzyka : Dorota Kleszcz, François Ronsiaux, David DF Tavares Wrocław Industrial Festiwal 2006

"Mamy dwa życia. Drugie zaczyna się w dniu w którym zdalismy sobie sprawę, że mamy tylko jedno." Konfucjusz (551- 479 p.n.e) Supernova jest projektem performatywnym, wizualnym i dźwiękowym, zrealizowanym przez artystkę na jesieni 2013r. Projekt ten jest zainspirowany fenomenem związanym z kosmiczną eksplozją supernowej, która określa ewolucyjne losy gwiazdy na sferze niebieskiej. Poprzez mylące pojęcie ‘‘nowej’’, które definiuje pojawienie się gwiazdy, projekt Supernova jest alluzją do narodzin, gdzie w rzeczywistości wydarzenie to koresponduje ze śmiercią albo też z radykalną transformacją w coś zupełnie innego. Począwszy od bieli i stopniowej modyfikacji do czerni, artystka wyznacza pragnienie zmiany swojego stanu istnienia. Zapis dźwiękowy miał miejsce w Plateformie w Paryżu 20 września 2013r.

Audiowizualny performance z elementami poezji informatycznej. Dorota Kleszcz rozpoczyna konferencję na temat rozwoju techniki i komunikacji, ich współzależności od siebie, mnożących się problemów związanych z przyspieszeniem technologicznym, jak również pozycji człowieka w urbanistycznym społeczeństwie zdominowanym przez informatykę.‘‘Konferencja’’ jest skonstruowana z trzech rozdziałów: przyspieszenie, ocyfrowanie i błąd. Pierwszy błąd ujawnia się podczas operowania prezentacją w postaci okien i dźwięków ostrzegawczych. Awarii tej towarzyszą eksperymentalne dźwięki i elementy systemu eksploatacyjnego Windows... tempo awarii ulega przyspieszeniu. ‘‘...wszyscy jesteśmy obywatelami świata wieku szybkiego przemijania. Nie tylko związki z innymi ludźmi stają się coraz bardziej przypadkowe i krótkotrwałe, możemy mówić też o związkach z rzeczami, z miejscem a także w odniesieniu do grupy poglądów w danej społeczności. Pod działaniem naporu przyspieszenia związki te dostrzegamy jakby w skróci

Performance ‘‘Teoria tworzenia’’ jest audiowizualnym projektem zainspirowanym literaturą filozoficzną dotyczącą estetyki sztuki, a w szczególności opartym na analizie teoretycznej procesu tworzenia. Dorota Kleszcz interpretuje tę problematykę poczynając od zagadnienia pierwotnej koncepcji i kończąc na realizacji dzieła. Artystka wykorzystuje w performance różnorodne środki przekazu, na początku media cyfrowe i wraz z rozwijającym się procesem analizy, przechodzi na fizyczny sposób ekspresji. Apoteozą analizy procesu twórczego jest końcowe efemeryczne dzieło, składające się ze strzępów obrazów, dźwięków oraz różnych elementów scenicznych. Dzieło to symbolicznie nawiązuje do wizji twórczej i jednego z najważniejszych elementów stymulujących twórczość jakim jest natchnienie. ‘‘Teoria tworzenia’’ wraz z projektem ‘‘The last part of The Garden of Earthly Delights’’ zrealizowanym w 2011 roku, rozpoczynają serię realizacji luminescencyjnych z użyciem promieni UV. Substancja fluorescencyjna, c

Przyczyny: Trudne warunki życia na ziemi ojczystej, brak zaufania do systemu, opieki zdrowotnej, brak pracy, perspektyw na przyszłość i ogólna bieda. Akcja ta odnosi się do sytuacji politycznej i socjalnej w Polsce, kraju opuszczonego przez artystkę w 2003r. Akcja toczy się w małym pomieszczeniu. Jest to historia młodej dziewczyny czekającej na swój pierwszy bal. Ten uroczysty wieczór zaplanowany wraz z ukochaną osobą, symbolizujący wejście w dorosłe życie, okazuje się olbrzymią katastrofą. Mężczyzna nie pojawia się, młoda kobieta cierpliwie czeka z nadzieją na jego przyjście, przygotowując się i bezustannie upiększając. W tym oczekiwaniu dodaje sobie odwagi popijając alkohol i doprowadzając się do stanu kompletnego oszołomienia. To oczekiwanie jest przerwane piosenką La chanson d’Hélène pochodzącej z filmu ‘‘Les choses de la vie’’ zinterpretowanej przez Dorotę Kleszcz w aranżacji muzycznej Christophe Demarthe. W performance zostały użyte fragmenty audycji z polskiego radia, zapis audi

"Życie jest związkiem funkcji które przeciwstawiają się śmierci." Xavier Bichat Dwie przestrzenie, psychologiczna i fizyczna gdzie człowiek symbolizuje centrum świata (axis mundi), są niezbędne do przeżycia i definiują to co nazywamy przestrzenią witalną. Odmienia się ona poprzez rożne normy i koncepcje psychologiczne. Jeśli jakieś zwierzę lub człowiek zauważa swoją przestrzeń witalną zmniejszającą się poniżej jego własnych kryteriów, pojawiają się problemy dotyczące przetrwania lub konflikty psychologiczne. Relacje i reakcje dwóch bytów modyfikują się kiedy jeden z pośród nich wchodzi w przestrzeń witalną drugiego osobnika. Może się to ujawnić poprzez wzmożoną agresywność lub odrzucenie. Raporty socjalne, które są zachowane pomiędzy dwoma osobami, w splecieniu się ich przestrzenii witalnych, bedą mniej lub więcej tolerowane, zaakceptowane lub odrzucone. W psychologii, przestrzeń życiowa jest generalnie złożona z trzech przestrzeni skoncentrowanych i wyśrodkowanych wokół czło

Performance “Days of week” stworzony dla oczyszczenia umysłu jak również dla uwolnienia skumulowanej negatywnej energii. Zrodzony w chwili bezsilności na otaczającą trudną rzeczywistość i w rezultacie wyrażajacy bezsens egzystencji. Celem jego jest przerwanie codziennego rytuału i podążanie w stronę bardziej ekscytującego życia, które artystka kreuje w swojej wyobraźni. Performance - Days of week - zaprezentowany : Galerie Nikki Diana Marquardt 9 Place des Vosges Paris - 2003 International Festival A PART Galerie BWA Katowice Pologne - 2003 Evénement Zimno Galerie Modelarnia Stocznia Gdańska Pologne - 2003 International Festival of modern Art - Budapest Hongrie - 2002

Dzien po, jest intermedialnym performance’m gdzie artystka definiuje przestrzeń odzwierciedlającą swoje własne funkcjonowanie, odnosi się do własnych doświadczeń dotyczących adaptacji w aktualnym społeczeństwie. Dorota Kleszcz przeprowadza swoistą introspekcję będąc w relacji z zagadnieniem posłuszeństwa, bada również kwestię odmowy i wagi słowa "nie" w naszym codziennym życiu. Coraz silniejszy medialny nacisk na odniesienie życiowego sukcesu może doprowadzić indywiduum do porażki lub sytuacji bez wyjścia, artystka chce zbadać i skatalizować ten napór. Powyższe pojęcia analizuje poprzez ruch, obraz i dźwięk.

Amorphe 1.2 jest multidyscyplinarnym i ewolucyjnym projektem. Pierwsze próby i wystąpienia sięgają 2006 roku. Od tego czasu projekt uległ wielu transformacjom i odmienia się poprzez liczne realizacje: rzeźbę, malarstwo, wideo, instalacje i performance. Z okazji wystawy indywidualnej, mającej miejsce na jesieni 2012roku, w paryskiej galerii eksperymentalnej Plateforme, Dorota Kleszcz zaprasza artystę - muzyka Antona Mobina wraz ze swoim minimalistycznym projektem dźwiękowym, do uczestnictwa w jej performance. Jego dźwiękowe poszukiwania wkraczają w teren instalacji - przestrzenii życiowej ‘‘Amorphe’’ i generują nową energię, potęgując expresję artystki w swoich ewolucyjnych etapach. Akcja rozgrywa się w przestrzeni instalacji i trwa kilka godzin, gdzie Dorota Kleszcz zaznaczy swoją cielesną granicę wytrzymałości. We wnętrzu animowanego kadru Dorota Kleszcz umieszcza anamorficzne kształty, których zadaniem jest odzwierciedlić w przestrzenii materię, którą artystka nazwała ‘‘poszukującą’’

Dwa spektakle komplementarne ‘‘Blanc i Noir’’ dotyczące przynależności do masy, którą nazywamy społeczeństwem, mówiące o prezencji zewnętrznej i wewnętrznej. Pierwszy z nich „Blanc” wyznacza granice mojej przestrzeni prywatnej i sposób przyporządkowania się do warstwy społecznej i socjalnej. „Blanc” czyli „Biały” pokazuje chęć wypełnienia pustki emocjami z obszaru wybiegający poza mój własny. To spektakl o tym co „zewnętrzne”. Przestrzeń prywatna zostaje odmierzona za pomocą miarki technicznej a uczuciowa skonstruowana wykorzystując instrukcje interaktywnego wideo. Jest to performance mówiący o potrzebie przemiany i adaptacji w obcym środowisku, jak również o wolnym wyborze co do sposobu życia i kreacji personalnej.

Biały - to symbol odnawialności sztuki i avatar Doroty Kleszcz. Pojawienie się białej postaci w przestrzeni wystawienniczej i publicznej w kontekście sztuki ma na celu wypełnienie luki pomiędzy rzeczywistością a dziełem sztuki. Artystka prowokuje interakcje z widzami oraz z uczestnikami spotkań artystycznych. Performance prezentowany na międzynarodowych targach sztuki : Pulse Art Fair; 125 West 18 Street New York Cutlog contemporary Art Fair; 107 Suffolk Street New York Lille Art Fair France 2013

‘‘The last part of The Garden of Earthly Delights’’ jest w zamierzeniu akcją plastyczną, która w sposób ewolucyjny układa się w instalację o charakterze narracyjnym, gdzie poruszony zostaje problem procesu twórczości. Akcja rozgrywa się w wysterylizowanym miejscu, gdzie znajdujemy scenę z posiłkiem, a raczej jego resztkami, wymodelowanymi i utwardzonymi w gipsie przez artystkę. Instalacji towarzyszy wideo, zrealizowane w rezerwacie przyrody na Seychelles w 2011r. Instalacja składa się z kolejnych punktów, z których każdy zaznaczony jest w sposób brutalny jako rozbryzg fluorescencyjnej farby. Wszystkie elementy instalacji symbolizują pewien etap związany z procesem tworzenia : chęć, energię, trud, niezadowolenie, radość… Przy świetle neonów ujawnia się luminescencyjny świat, układający się w pozornie chaotyczny przebieg efemerycznych wrażeń. Inspiracje: Ogród ziemskich rozkoszy Hieronim Bosh ; tryptyk 1503 -1504 Całość przedstawia Stworzenie Świata. Centralny panel - Ogród ziemskich roz