Dorota Kleszcz

W przestrzeni fikcyjnego laboratorium odgrywa się scena stworzenia formy. W centrum uwagi znajduje się obiekt Amorphous, który jest wynikiem experymentu prowadzonego przez artystę. Forma ta, w obecności widza, ujawnia pewne oznaki życia, oddychając i poruszając się powolno, wydaje się, że jest w stanie zmieniać swoje kształty. Wideo towarzyszące instalacji przedstawia nerwowe sekwencje, które sugestywnie ukazują zawiązanie się zarodków nowych form. Scena stworzenia „formy”w sztucznym, klinicznym otoczeniu, prowokuje do refleksji nad naszą relacją z technologią. Jak wpływa ona na nasze społeczeństwo i indywidualne życia. Czy jesteśmy gotowi na konsekwencje, jakie niesie za sobą rozwój nowoczesnych technologii? Czy warto sięgać coraz dalej w nieznane, czy powinniśmy przywracać równowagę pomiędzy postępem a naturą? To pytania, które można zadać, oglądając tę niepokojącą instalację w artystycznym laboratorium.

Film Évolution D porusza temat samotności i poszukiwania sensu życia. Poprzez brak dialogu, autorka pragnie skupić uwagę na wewnętrznych przemianach. W otoczeniu brudu i śmieci, postać próbuje znaleźć swoje miejsce, zrozumieć swoje ciało i odkryć, kim jest. Podróż przez podziemne tunele jest jak wewnętrzne przebudzenie. Postać musi pokonać wiele trudności i wyzwań, aby osiągnąć wyjście z labiryntu, co można interpretować jako osiągnięcie odpowiedzi na pytania, zrozumienie siebie i znalezienie celu w życiu. Film Évolution D porusza również temat prób, które podejmujemy w celu zmiany. Bohaterka musi nauczyć się kontrolować swoje ciało i poruszać się w nowych warunkach. Jest to metafora dla naszych własnych prób wyruszenia w nieznane i odkrycia nowych możliwości. Évolution D to film, który zachęca do refleksji nad własną wędrówką życiową. Pokazuje, że każdy z nas może doświadczyć przemiany i znaleźć nową drogę w życiu. Film ten przekonuje nas, że niezależnie od trudności, z jakimi się spo

Kilka starszych realizacji. Instalacje przestrzenne.  Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. Wydział malarstwa i tkaniny unikatowej. Anioły / obiekty przestrzenne / rzeźba - papier, plastik, metal - 200cmx60cmx60cm Struktury komórkowe / obiekty przestrzenne - 60cmx60cm Struktury / obiekt przestrzenny- silikon - 200cmx60cmx60cm IRM/ tkanina - gobelin - 200cmx250cm

Metamorfoza to wideo z 2011 r, w którym artystka kontynuuje badanie tematów związanych z transformacją, tym razem skupiając się nie tylko nad fizycznym jej aspektem ale także od strony emocjonalnej i duchowej. Metamorfoza jest nie tyle projektem ale namacalną zmianą cielesną i duchową. Artystka eksploruje swoje własne emocje i nowe doświadczenia oraz ciało które uległo przemianie z młodej kobiety w matkę. Dorota Kleszcz chce w tym filmie podkreślić uniwersalność tematów dotyczących macierzyństwa. Jest to hołd dla piękna i magii, jaką niesie za sobą proces tworzenia życia. Metamorfoza / wideo 4'16"

Amorphe to seria filmów animowanych zrealizowanych przez Dorotę Kleszcz dotyczących procesu kształtowania formy i jej transformacji. "Formy" analizowane w tych animacjach kształtują się za każdym razem w odmienny sposób, rozdzielając się na cząstki, tworząc inne nowe obrazy.  Amorphe to organiczna materia-substancja, która ciągle się zmienia, wchłania każdą poprzednią czasteczkę do swojej masy i proponuje nowe wizualne rozwiązanie. Laboratorium / wideo 10'59''

"Życie jest związkiem funkcji które przeciwstawiają się śmierci." Xavier Bichat Axis Mundi wideo 1’57’’

Supernova to wideo zrealizowane przez artystkę we wrześniu 2013 roku na potrzeby performatywnego, dźwiękowo-wizualnego projektu zaprezentowanego w Galerii Plateforme 2013 roku w Paryżu. Jest zainspirowane zjawiskiem związanym z wybuchem gwiazdy - supernowej. Film jest aluzją do tego co kryje się za pojawieniem nowego życia, w rzeczywistości, kiedy gwiazda eksploduje i staje się supernową, towarzyszy temu zniknięcie tej gwiazdy. Ta artystyczna i metaforyczna wersja Supernowej jest przypomnieniem, że zmiany i przemijanie są częścią naturalnego porządku rzeczy i mogą prowadzić do pojawienia się czegoś nowego i pięknego. Poprzez stopniowe przechodzenie od bieli do czerni, artystka chce wyrazić pragnienie przemiany i ewolucji w swoim życiu. Ta transformacja może być interpretowana jako proces samodoskonalenia, gdzie artystka pragnie zredefiniować swoją tożsamość i znaczenie w świecie. Supernova /wideo 9'10''

Projekt ‘’Laboratorium’’ jest kontynuacją wcześniejszego projektu "Amorphe", dotyczącego procesu kształtowania się formy i jej transformacji. W przestrzeni fikcyjnego laboratorium odgrywa się scena stworzenia formy. Pośrodku instalacji znajdujemy obiekt Amorphe, który jest wynikiem experymentu prowadzonego przez artystę. Forma ta, w obecności widza, ujawnia pewne oznaki życia, oddychając i poruszając się powolno, wzbudza ogólny niepokój. To kliniczne otoczenie zainspirowane jest współczesnymi tendencjami estetycznymi wynikającymi z ciągłego podkreślania ważności nowoczesnych technologii w aktualnym społeczeństwie. Instalacji towarzyszy animacja wideo, jej nerwowe sekwencje dążą do zawiązania się zarodków form.

Amorphe 1.2 jest multidyscyplinarnym i ewolucyjnym projektem. Pierwsze próby i wystąpienia sięgają 2006 roku. Od tego czasu projekt uległ wielu transformacjom i odmienia się poprzez liczne realizacje: rzeźbę, malarstwo, wideo, instalacje i performance. Z okazji wystawy indywidualnej, mającej miejsce na jesieni 2012roku, w paryskiej galerii eksperymentalnej Plateforme, Dorota Kleszcz zaprasza artystę - muzyka Antona Mobina wraz ze swoim minimalistycznym projektem dźwiękowym, do uczestnictwa w jej performance. Jego dźwiękowe poszukiwania wkraczają w teren instalacji - przestrzenii życiowej ‘‘Amorphe’’ i generują nową energię, potęgując expresję artystki w swoich ewolucyjnych etapach. Akcja rozgrywa się w przestrzeni instalacji i trwa kilka godzin, gdzie Dorota Kleszcz zaznaczy swoją cielesną granicę wytrzymałości. We wnętrzu animowanego kadru Dorota Kleszcz umieszcza anamorficzne kształty, których zadaniem jest odzwierciedlić w przestrzenii materię, którą artystka nazwała ‘‘poszukującą’’

‘‘The last part of The Garden of Earthly Delights’’ jest w zamierzeniu akcją plastyczną, która w sposób ewolucyjny układa się w instalację o charakterze narracyjnym, gdzie poruszony zostaje problem procesu twórczości. Akcja rozgrywa się w wysterylizowanym miejscu, gdzie znajdujemy scenę z posiłkiem, a raczej jego resztkami, wymodelowanymi i utwardzonymi w gipsie przez artystkę. Instalacji towarzyszy wideo, zrealizowane w rezerwacie przyrody na Seychelles w 2011r. Instalacja składa się z kolejnych punktów, z których każdy zaznaczony jest w sposób brutalny jako rozbryzg fluorescencyjnej farby. Wszystkie elementy instalacji symbolizują pewien etap związany z procesem tworzenia : chęć, energię, trud, niezadowolenie, radość… Przy świetle neonów ujawnia się luminescencyjny świat, układający się w pozornie chaotyczny przebieg efemerycznych wrażeń. Inspiracje: Ogród ziemskich rozkoszy Hieronim Bosh ; tryptyk 1503 -1504 Całość przedstawia Stworzenie Świata. Centralny panel - Ogród ziemskich roz